Het vervolg op de bestseller ‘Het Duivelskind’ is vanaf nu weer verkrijgbaar. Ditmaal met een nieuwe kaft, waarop een eigen foto staat van Angélique van Deursen. Bovendien is er een kort nieuw hoofdstuk aan het boek toegevoegd. Het boek is tot stand gekomen met de medewerking van onder andere Iva Bicanic en Richard Korver.

Angel is een meisje dat sinds haar jeugd wordt misbruikt en mishandeld door haar ouders. De psychische en lichamelijke gevolgen zijn enorm. Jarenlang worstelt Angel met de gevolgen van deze traumatisering. Hulpverleners zeggen haar dat er niets te doen is tegen haar slapeloosheid en nachtmerries.

Volgens Angel staat de GGZ niet achter Angels wens om vrijwilligerswerk te doen. Ze moet zich volgens hen gedragen als slachtoffer en behandeling ondergaan. Ze onderneemt meerdere zelfmoordpogingen. Maar wanneer een hulpverlener verschijnt die haar echt wil helpen, herwint Angel haar vechtlust. Met veel doorzettingsvermogen doet ze dingen waar ze vroeger doodsbang voor was. Langzaam maar zeker groeit haar zelfvertrouwen. In ‘Ik was geen duivelskind’ beschrijft Angel samen met schrijfster Maria Genova over de impact van het misbruik en de geestelijke vernedering. Met schrijnende voorbeelden illustreert Angel de machteloosheid van de hulpverlening. Politieagenten helpen haar wanneer ze haar radeloos en verward op straat aantreffen. Buren denken dat ze een crimineel is, want waarom staat er anders zo vaak een politieauto voor de deur?

Ik deelde al eerder over dit prachtige boek en over het eerste boek ‘Het Duivelskind’, maar doordat de titel en kaft te veel op elkaar leken en de boeken hierdoor met elkaar werden verward, is dit boek aangepast in een heruitgave, waar Angel met haar eigen kinderfoto nog meer van zichzelf laat zien.

Mijn eerdere post over de boeken lees je hier.

Wil jij het boek ook lezen? Kan je het lenen of tweedehands kopen?
Koop het boek anders via deze affiliatelink naar bol.

Samenvatting van “Ik was geen duivelskind”

Karin Bloemen, een bekende Nederlandse artieste en cabaretière, schreef het voorwoord voor dit boek. Zelf slachtoffer van misbruik, heeft ze een diepgaande en persoonlijke connectie met de thematiek van dit werk. Haar voorwoord zet de toon voor het verhaal van Angel, een meisje dat vanaf haar vroege jeugd het slachtoffer is van zowel misbruik als mishandeling door haar ouders. Dit misbruik begint op zeer jonge leeftijd en de psychische en lichamelijke gevolgen zijn enorm. Angel’s leven wordt vanaf het begin getekend door de afschuwelijke daden van haar ouders, wat resulteert in een diepgeworteld trauma. Jarenlang worstelt ze met deze enorme emotionele last, waarbij ze zich ook nog eens verplicht voelt om te zwijgen over wat haar is overkomen.

De reacties van hulpverleners zijn vaak teleurstellend en ontoereikend. Ze vertellen haar dat er niets te doen is tegen haar slapeloosheid en de gruwelijke nachtmerries die haar voortdurend achtervolgen. Dit wordt pijnlijk duidelijk in een fragment waarin Angel haar gevoelens deelt: “Ik zou slecht zijn en er zou nooit iemand van me houden,” vertelt Angel. “Ik geloofde dit onvoorwaardelijk, want als je je ouders niet kunt vertrouwen, wie dan wel? Mijn vader mishandelde me in het bijzijn van anderen. Geen enkele volwassene greep ooit in. Het versterkte mijn gevoel dat ik een duivelskind was.” Deze woorden illustreren de diepe wanhoop en het gevoel van verraad dat Angel ervaart, omdat zelfs de mensen die zouden moeten helpen, toekijken zonder in te grijpen.

De houding van de GGZ is ook verre van ondersteunend wanneer Angel besluit dat ze vrijwilligerswerk wil doen om anderen te helpen en zichzelf nuttig te maken. Ze krijgt te horen dat ze zich als slachtoffer moet gedragen en zich moet laten behandelen, wat haar pogingen om iets positiefs te doen in de kiem smoort. De reactie van de GGZ weerspiegelt een systeem dat vaak niet goed weet om te gaan met de behoeften van mensen zoals Angel. Haar strijd om gehoord en gezien te worden, leidt tot verschillende zelfmoordpogingen, een tragische uiting van haar wanhoop en de diepgewortelde pijn die ze voelt.

Het keerpunt komt wanneer er een hulpverlener verschijnt die haar werkelijk wil helpen. Deze persoon biedt niet alleen hulp, maar geeft Angel ook het gevoel dat ze er niet alleen voor staat en dat er hoop is. Dit zorgt ervoor dat haar vechtlust terugkeert en ze begint langzaam maar zeker vooruitgang te boeken. Met veel doorzettingsvermogen en moed onderneemt ze stappen die haar eerder doodsbang maakten. Langzaam maar zeker groeit haar zelfvertrouwen. Ze begint dingen te doen die ze vroeger niet durfde, en beetje bij beetje begint ze de controle over haar leven terug te nemen.

In haar boek “Ik was geen duivelskind” beschrijft Angel de gevolgen van het misbruik en de geestelijke vernedering die ze heeft ondergaan. Deze gevolgen zijn voor veel vrouwen herkenbaar, waardoor haar verhaal niet alleen persoonlijk, maar ook universeel relevant is. Angel beschrijft met schrijnende voorbeelden de machteloosheid van de hulpverlening, iets wat veel slachtoffers van misbruik zullen herkennen. Politieagenten helpen haar als ze haar radeloos en verward op straat vinden, maar haar buren denken dat ze een crimineel is, want waarom zou er anders zo vaak een politieauto voor de deur staan? Deze misverstanden en het stigma dat vaak gepaard gaat met slachtoffer zijn, voegen een extra laag van moeilijkheid toe aan Angel’s strijd.

Het boek wisselt grappige en trieste momenten af, wat zorgt voor een emotionele rollercoaster die de lezer diep raakt en inspireert. Angel van der Vecht, geboren in 1970, heeft een veelgelezen blog, www.angelsite.nl, waar ze haar ervaringen deelt en anderen inspireert. Daarnaast verzorgt ze presentaties voor slachtofferhulp, waarbij ze haar verhaal vertelt en anderen helpt om hun eigen trauma’s te verwerken. Dit boek schreef ze samen met journaliste Maria Genova, geboren in 1973, wat de tekst een extra laag van professionaliteit en diepgang geeft. Hun samenwerking heeft geresulteerd in een boek dat niet alleen ontroert, maar ook een belangrijk licht werpt op de problematiek van misbruik en de vaak ontoereikende reacties van hulpverleningsinstanties.

“Ik was geen duivelskind” op Storytel

Een groot gedeelte van de boeken die ik deel, heb ik via Storytel als luisterboek geluisterd. Het is een fijne app voor luisterboeken en e-books. Je betaalt een laag vast maandbedrag, wat je toegang geeft tot heel veel Nederlandse en Engelse boeken (en andere talen). Dit maakt het een betaalbaar alternatief voor het kopen van boeken. Lees hier mijn review van Storytel.

Dit boek is (nog) niet beschikbaar als luisterboek in deze nieuwe versie. De eerdere versie met vrijwel identieke inhoud, namelijk ‘Ik was het duivelskind’ is wel beschikbaar op Storytel op het moment dat deze blog is geschreven.

Probeer Storytel nu zelf uit tijdens de gratis proefperiode door op de onderstaande banner te klikken.