In haar boek ‘Niemandskinderen’ gebruikt Carolien Roodvoets de term ‘privé-oorlog’.

Hiermee verwijst ze naar een gezin waar oorlog doorheen woedt achter gesloten deuren. Kinderen die opgroeien in een gezin met privé-oorlog zijn daar niet veilig. Maar tegelijkertijd kunnen ze vaak geen kant op.

De impact voor een kind wat opgroeit in privé-oorlog is astronomisch hoog, en vaak worstelen deze kinderen als volwassenen met de gevolgen van hun onveilige jeugd.

Ik ben zeer onder de indruk van het boek van Carolien Roodvoets, waarin ze met gebruik van veel praktijkvoorbeelden en prachtig gebruik van sprookjes als metaforen de gevolgen van opgroeien in privé-oorlog opschrijft.

Wat mij na het lezen van het boek het meeste bijblijft is hoe de schrijfster de impact van een privé-oorlog beschrijft op de broers en zussenband van de kinderen uit het gezin. En wat de impact op de band kan zijn wanneer deze kinderen volwassen worden.

Ze beschrijft hoe niet praten over wat is gebeurd een stempel kan drukken op de relaties tussen broers en zussen in het volwassen leven.

Maar ook hoe steeds over het verleden blijven praten de ruimte kan beperken van broers en zussen om een relatie te ontwikkelen die verder strekt dan de gedeelde nare ervaringen. Zo kan de nare jeugd een band scheppen, die ergens ook beperkend en eenzijdig aanvoelt. Zodat ze als volwassenen ontdekken dat de band zich niet heeft weten te verdiepen los van de sterke gedeelde verbintenis in de meegemaakte ervaringen.

Ook schrijft ze over hoe verschillende karakters van kinderen ervoor zorgen dat iedereen als volwassene anders omgaat met wat ze als kind hebben meegemaakt in de gezamenlijke privé-oorlog, wat voor frictie kan zorgen in de volwassenheid.

En wat de impact kan zijn als een gezinslid als volwassene in therapie gaat en andere gezinsleden dit niet doen.

Of als een gezinslid ervoor kiest als volwassene te willen spreken over wat er is gebeurd en andere broers of zussen hier (nog) niet aan toe zijn.

De reden waarom dit stuk uit het boek zo bij mij blijft hangen (want het is eigenlijk maar een fractie van wat het hele boek behelst), ligt waarschijnlijk ook deels aan mijn persoonlijke geschiedenis. Ik kom uit een groot gezin en hoewel ik privé-oorlog een te groot woord vind voor onze gedeelde jeugd, vergeleken met veel van de voorbeelden die in het boek worden beschreven, zetten de hierboven beschreven dynamieken mij ook aan het denken over de de band die ik met mijn zussen heb. En sta ik stil bij wat de stempel van onze gedeelde jeugd op onze band is. Dit zorgde de afgelopen maanden voor waardevolle gesprekken met mijn zussen over de inhoud van onze relatie en de ruimte die we daarin (willen) geven aan het verleden, het heden en de toekomst. En die gesprekken zorgen voor bewustwording en gelijk al meer ruimte. Een mooi persoonlijk cadeautje voor ons uit onverwachte hoek.

Anyways!

Ik zou het boek zeker aanraden aan volwassenen (en naasten van die volwassenen) die worstelen met de last van een onveilige jeugd. Ook zou ik het boek aanraden aan hulpverleners die met deze volwassenen te maken hebben. Naast dat het boek mij aan het denken zette over de dynamieken in mijn eigen gezin van herkomst, verbreedt het mijn blik als hulpverlener voor de impact van opgroeien in privé-oorlog op het gezinssysteem tot in de volwassenheid en moedigt het boek mij aan hier nog meer aandacht aan te besteden in mijn werkzaamheden als psycholoog.

Ook lezen? Kan je ‘m lenen? Vriendelijk voor de planeet en je portemonnee. 🌍 Of koop het boek (tweedehands) via deze affiliatelink:

Samenvatting van “Niemandskinderen”

In ‘Niemandskinderen’ legt seksuoloog en psychotherapeut Carolien Roodvoets feilloos de vinger op de zere plek door de fabel te doorbreken dat ouders per definitie liefde voelen voor hun kinderen. Deze hardnekkige mythe, diepgeworteld in onze samenleving, wordt door haar aan het licht gebracht. Ouderlijke liefde wordt vaak als vanzelfsprekend beschouwd, maar Roodvoets toont aan dat dit lang niet altijd het geval is. Niet (kunnen) houden van je kind is een onderwerp waar niet of nauwelijks over gesproken wordt, niet door de ouder(s) en evenmin door het verwaarloosde kind. Dit kind klampt zich vast aan de illusie van liefde om te kunnen overleven, zelfs als die liefde in werkelijkheid ontbreekt.

Roodvoets laat zien dat ouders kinderen vaak gebruiken voor hun eigen welzijn, waarbij de behoeften van het kind ondergeschikt worden aan die van de ouder. Deze dynamiek leidt tot een diepgaande emotionele verwaarlozing, die verstrekkende gevolgen heeft voor de ontwikkeling van het kind. Eenmaal volwassen, kunnen deze niemandskinderen vaak niet hun draai vinden in het leven. Ze verdwalen in Niemandsland, een mentale en emotionele staat van onzekerheid en verwarring. Hier verdrinken ze voorgoed in een zee van onverwerkte emoties en pijn, tenzij ze de moed vinden om hun traumatische geschiedenis onder ogen te zien en te verwerken.

Het proces van verwerking is intens en pijnlijk, maar biedt de mogelijkheid tot heling en persoonlijke groei. ‘Niemandskinderen’ is een boek voor volwassenen die worstelen met de last van een onveilige jeugd. Het biedt hen inzichten en handvatten om de puzzel van hun leven in elkaar te zetten na jaren van emotionele verwaarlozing en miskenning. Daarnaast is het een onmisbaar instrument voor therapeuten en hulpverleners die werken met deze groep. Het boek biedt hen een diepgaand begrip van de complexe dynamiek van ouderlijke verwaarlozing en de langdurige effecten daarvan op de psyche van het kind.

Roodvoets’ werk benadrukt het belang van begrip, empathie en professionele ondersteuning bij het begeleiden van niemandskinderen naar een hoopvoller en vervullender leven. Haar boodschap is duidelijk: de weg naar herstel is zwaar, maar niet onmogelijk. Met de juiste hulp en begeleiding kunnen niemandskinderen leren hun verleden een plek te geven en bouwen aan een toekomst vol mogelijkheden en nieuwe hoop.

Staat “Niemandskinderen” op Storytel?

Een groot gedeelte van de boeken die ik deel, heb ik via Storytel als luisterboek geluisterd. Het is een fijne app voor luisterboeken en e-books. Je betaalt een laag vast maandbedrag, wat je toegang geeft tot heel veel Nederlandse en Engelse boeken (en andere talen). Dit maakt het een betaalbaar alternatief voor het kopen van boeken. Lees hier mijn review van Storytel.

“Niemandskinderen” is beschikbaar op Storytel op het moment dat deze blog is geschreven.

Probeer Storytel nu zelf uit tijdens de gratis proefperiode door op de onderstaande banner te klikken.